Zamach stanu w Surinamie (1980)

Surinamski zamach stanu z 1980 roku, zwykle nazywany zamachem sierżantów (niderl. De Seargentencoup) – wojskowy zamach stanu w Surinamie został przeprowadzony 25 lutego 1980, kiedy grupa 16 sierżantów (groep van zestien) Surinamskich Sił Zbrojnych (SKM) kierowanych przez Dési Boutersego przemocą obaliła rząd premiera Hencka Arrona^[1].

Pucz ten stał się początkiem dyktatury wojskowej, która zdominowała Surinam od 1980 do 1991 roku. Dyktatura ta charakteryzowała się wieczorną godziną policyjną, brakiem wolności prasy, zakazem tworzenia partii politycznych (od 1985), ograniczeniem wolności zgromadzeń, wysokim poziomem korupcji rządowej i zbiorowymi egzekucjami przeciwników politycznych^[2].

Prezydent Johan Ferrier został ostatecznie zmuszony do wycofania się z urzędu w sierpniu 1980, a kilka miesięcy po zamachu stanu przeprowadzonym przez Bouterse'a większość władzy politycznej przekazano kierownictwu wojskowemu (juncie). Od tego czasu aż do 1988 tytularni prezydenci byli zasadniczo kontrolowani przez armię Boutersego, który rządził de facto jako dyktator, skupiając wokół siebie kilka ośrodków władzy.